حالا که شبکه های اجتماعی قطع شده تصمیم گرفتم این نوشته رو اینجا قرار بدیم.

"تغییرات اجتماعی برنامه ریزی شده"

این عنوان کتابیه که سال 84توسط دکتر جوادی یگانه که از فرزانگان دوران هستند چاپ شد و همونطور که از اسمش معلومه داره درباره رفتارهایی صحبت میکنه که دولت یا حکومت یا مدیری میخواد به صورت از پیش برنامه ریزی شده اون رواز رفتار جمعی حذف کنه یا اضافه کنه مثلا دولتی میخواد کمربند ایمنی رو برای مردم جا بندازه یا کشاورزهایی که در مقابل شیوه های جدید کشاورزی مقاومت میکنند رو قانع کنه یا مجبور کنه حتی که به شیوه های نوین رو بیارن و از این دست موارد اجتماعی و فرهنگی

*

میبینید دوستان!علوم انسانی سالهاست برای اداره جوامع انسانی راه حل ارائه داده و بسیار بیشتر از مهندس ها ودکترها در اداره جامعه نقش داره اصلا برای همین هست که در بسیاری از کشورهای غربی که سابقه استفاده از علوم انسانی در اداره جامعه و سپردن امور در اونها به فلاسفه و روانشاسها و جامعه شناسها و مردم شناسها داره به 5قرن میرسه این علوم جایگاه بسیار بالاترو والاتری نسبت به مهندسی داره.اونها به این نتیجه رسیدند که دایره تاثیر گذاری یه مهندس محیط کارخونه است اما جامعه انسانی رو باید با علوم انسانی اداره کرد نه با مهندسی دقیقا برعکس کشورهای در حال توسعه که اصولا فقط از منظر اقصادی در حال توسعه هستند وهیچ وجه توجهی به جامعه ندارند و برای همین هم در این کشورها این مهندسین هستند که معمولا حرف اول و اخر رو میزنند

*

فقط در همین چند روزی که اغتشاشات تازه در کشور شروع شده نگاه کنید وببینید چند صد هزار محتوای انتقادی قابل تامل دقیق و علمی از سوی تمام صاحبنظران روزنامه نگاران استادان دانشگاه روحانیون و اهل علم ارائه شده در نقد رویکرد به گشت ارشاد وسیاست گذاری های مربوط به حجاب.که تقریبا همگی نقش نوش داروی بعد از مرگ سهراب رو دارن.چون جای این نقدها اون زمانی بود که این تصمییات مهم اجتماعی فرهنگی داشت گرفته میشد نه الان!.اما چرا این نگاه و این احساس نیاز به حضور متفکرین علوم انسانی در تصمیهای کلان گرفته نمیشه؟

*

بیش از سه قرن هست که شیوه مدیریتی با عنوان"مدیریت ماشینی" به عنوان تنها شیوه مدیریت منسوخ شده و از قرن هجدهم به این ور تا اونجا که من میدونم حداقل هفت متد مدیریتی جدید در دنیای علوم انسانی مطرح شده اما متاسفانه شیوه مدیریت در مراکز فرهنگی و اجتماعی ما همچنان ماشینی هست.حالا مدیریت ماشینی یعنی چی؟ در این شیوه مدیریت اینطور فرض میشه که افراد زیر نظر شما مثل قطعه های یک ماشین هستند واین شمایید که هرجور دلتون بخواد از اونها کار میکشید در این شیبوه افراد زیر نظر فاقد درک و شعور فرض میشن ودقیقا مثل یک ماشین که یه نرم افزار بهش داده شده واون هم همون رو اجرا میکنه دیده میشن!

نگاه ماشینی و نرم افزاری به جامعه مشکل درصد بالایی از چالش های ما در این سالهاست که تا اون عوض نشه نه جامعه مدرن میشه نه دولت و حکومت و نه این چالش ها دست از سر ما بر خواهد داشت.

بسیاری از مشکلات ذهنی ما در تحلیل مسایل جامعه حل خواهد شد اگر و فقط اگر به این نکته ظریف دقت کنیم که علوم انسانی برعکس علوم طبیعی قابل نتیجه گیری قطعی نیست.درعلوم انسانی ما با پدیده های تک بعدی مواجهه نیستیم . هم در معادله هم در راه حل و هم در نتیجه گیری پیچیدگی و چند لایه گی خاصی حاکم است که نتیجه گیری را سخت و مشکل میکند این را گفتم که بدانید واگاه باشید که هیچ وقت با شنیدن خبرهای شوک برانگیز از وضعیت جامعه گرمی یا سردی تان نکند و حکم و فتوای کلی ندهید.نه شنیدن این که در ایام اعتکاف مساجد پر از جوانان است باید باعث اسوده شدن خیال و راحت سر بر بالین گذاشتن شود و نه قمه کشیدن نواجوانان دهه هشتادی در ملا عام باید باعث وایلا گفتن و وا مصیبتا کشیدن باشد. هر دو اتفاقاتی هستند که در هر جامعه ایی امکان بروز دارند(کاری با شعارهای ارمان گرایانه مسولین در این که ما بهترین ملت جهان هستیم ندارم-پایمان را روی زمین بگذاریم واقعایت را ببینیم وسپس تحلیل کنیم) تعمیم این پدیده هابه کل جامعه نیازمند تحلیل ها  وکارشناسی ها  وامارگیری ها  وتجزیه داده های بسیاری است و در علوم اجتماعی صرفا نمیتوان گفت:مشت نمونه خروار است. افتادن در تله نتیجه گیری های هیجانی و غیر تحلیلی ضررش از اصل ماجرا سنگین تر است.  و متاسفانه رسانه ها نقش زیادی درایجاد این ضرر دارند.

__________

همینطور یهو تصمیم گرفتم متن آخرین پست اینستاگرامم رو که دم دست بود اینجا بذارم تا بعد 3سال اینجا هم یه تکونی بخوره!! راستی کسی اینجا هست هنوز؟

 

 

من سررسیدی دارم که سالهاست در اون برنامه هایی که برای اون سال دارم رو مینویسم اما امسال چندان رغبتی به انجام این کار نداشتم.چون برنامه هام کاملا بدیهی و حیاتی هست و امکان از یاد رفتنش نیست. احساس میکنم همین که طوری برنامه ریزی کنم و  پیش برم که تا آخر سال تو خرید چهار قلم: گوشت ، مرغ ، سیب زمینی و پیاز کم نیارم حتما یه مرد خوانواده دوست و موفق هستم.(لبخند رضایتمندانه)کی فکرش رو میکرد یه روز خریدن سیب زمینی و پیاز هم برامون احتیاج به برنامه ریزی داشته باشه من همینجا از همه مسولینی که با دارایت به صورت زیرپوستی دارن کاری میکنن که ما برای سیب زمینی ترین کارهامون هم مجبور به محاسبه و حساب و کتاب بشیم تشکر میکنم .

پینوشت:

بی خوابی که به سرت بزنه بده اما بدتر از اون اینه که صبح هم باید زود بیدار بشی.یهو به جای گوشی اومدم پای پی سی و خیلی الکی یاد اینجا افتادم و دیدیم سه ساله متنی درش نیست الانم تقریبا مطمئنم یا هیچکس یا نهایتا کمتر از چهار پنج نفر این متن و اصولا وبلاگ رو خواهند دید و اینکه وبلاگها دیگه کاملا حذف شدند.اما وبلاگ خودمه دوست دارم هر سه سال یه بار یه سری بهش بزنم شما هم بیاین خوحال میشم

ساعت چهار صبحه و در شیفت شبانگاهی رادیو خواب از سرم میپره.تو یکی از برنامه هایی که داره پخش میشه محمد اصفهانی داره میخونه و من مثل اکثر کارهاش در کسری از ثانیه محو صدا  ولحن و ترانه زیباش میشم. یه دفعه به ذهنم میاد که منم یه شعری بگم  ونتیجه اش میشه این دوبیت:

شب برای تو تمومه

گریه ام اما مونده باقی

همه مبهوت من و تو

کیه راضی کیه یاغی!

مثل چند پست آخر اینبار هم تو دل شب فیل فضای مجازیم یاد وبلاگم کرده با این تفاوت که الان اذان رو در تهران گفتند و منم سحری خورده نشستم پای وبلاگی که یهویی یادش افتادم و اصلا نمیدونم هنوز کیس تو این فضا فعالیت جدی داره یا نه و اصلا هم نمیدونم که اصولا وضعیت وبلاگ ها در کشور به کجاها رفته و الان ما تلگرام زده های اینستا خورده هنوز هم سراغ وبلاگ میریم یانه.میون این همه فضای مجازی که مثل فست فود های خوشمره روز به روز داره منو هاشون زیاد میشه وبلاگ شده مثل فلافل 500 تومنی پیک نیکی های بازار.هرچند فقط یه اهل حال و اهل غذا میدونه میون این همه فست فودی یه فلافل بعضی وقت ها چه لذتی داره.هرچند لعنت به آشپزی بلاگفا که زد تمام فلافل ها(شما بخونید پست های) چند سال قبل رو سوزوند ریخت دور.

من فارغ التحصیل دبیرستان نمونه دولتی هدایت هستم تو جنوب شهر میدون بهاران نزدیک جاده ساوه .دبیرستانی که هر سال بدون استثنا تو دومین پنجشنبه ماه رمضون فارغ التحصیل هاش رو جمع میکنه به ضیافت افطار که البته امسال افتاد به سومین پنجشنبه که همین افطار دیشب باشه لذت دیدن رفقای قدیمی در این ضیافت کم از ضیافت مسعود کیمیایی نیست.

امشب فهمیدم که گویا رییس دی جی کالا از فارغ التحصیلای این مدرسه است

همچنین یکی از معاونای سازمان انرژی اتمی

همچنین چند تا معاون و مشاور روسای بانک های کشور در حال حاضر

همچنین ده ها استاد دانشگاه از دل فارغ التحصیل های این مدرسه درومدند

باعث خوشحالی بود.

در اخر این که من دقیقا دوم تیر ماه سال 83 به خدمت رفتم و در سالروز رفتنم به سربازی اتوبوس سرباز ها به ته دره رسید.خدا همه شون رو بیامرزه خیلی ناراحت شدم وقتی فهمیدم داشتن به مرخصی میان دوره میومدن.فقط باید پسر باشی و آموزشی رفته باشی تا بفهی مرخصی میون دوره چه کیفی داره.وقتی بیست سی روز بعد از کندن از شهر و خانواده  و رفتن به دل بیابون بهت اجازه میدن برگردی و چند روزی خانواده ات رو ببینی.خدا به خانواده هاشون صبر بده .

سلام ببخشیبد در قسمت مدیریت وبلاگ تو قسمت نوشته های پیشین برای من فقط نوشته های تا برج 10سال 92 رو داره نشون میده !الان این یعنی چی؟ براش شما هم همچین چیزی اتفاق افتاده؟ 

الان بلاگفا شوخیش گرفته؟

داره صبر وطمانینه ما رو امتحان میکنه؟

جای ما تصمیم گرفته
دوست داشته جای ما تصمیم بگیره؟

بریم دعوا؟

 

ساعت دو ونیم بعد نیمه شبه  و برای من که هر روز پای کامپیوتر هستم خیلی ناراحت کنده است که دو ماه به هیچ کامنتی جواب ندادم و  حتی این وبلاگ رو ندیدم !خدا نگذره از این شبکه های اجتماعی مجازی که بیخود و بی جهت همه چیز رو میریزن تو داریه و نمیزارن مثل وبلاگی بمونه تا نوشته های ادم به دست کسانی برسه که ادرست رو تایپ میکنن یا لینکشون هستی و این یعنی نوشته ات براشون ارزش دا ره وخودت هم!!

تو این دو ماه چند بار فکر کردم که با اومدن این شبکه های اجتماعی دیگه عمر وبلاگ به پایان رسیده و تصمیم داشتم که این جا رو تعطیل کنم اما وواقعا دلم نمیاد وبلاگی رو که حدود 8سال دست و پا شکسته و پیوسته براش نوشتم رو حذف کنم!! 

اما واقعا برای sرنوشت پدیده وبلاگ ها نگرانم و نمیدونم روزی دور یا نزدیک "وبلاگ" به نوستالژی تبدیل خواهد شد یا حکم پیکان جوانان را خواهد داشت در فضای مجازی که پر از شاسی بلند هاست!!

سلام ممنون از همه رفقایی که به اینجا سرمیزنن

برنامه"برای امشب"شنبه تا چهارشنبه از شبکه ساعت 23به مدت نیم ساعت پخش میشه فکر میکنم از اون دست برنامه هایییه که خیلی میتونیم با هم تعامل داشته باشیم هر طور که میتونید کمکم کنید بسم الل!! ایده های خلاقانه در الویت هستند 

فضای برنامه ارام و شبانه بر محوریت فعلا نهج البلاغه است!!

خدا رو شکر که هنوز یکسال نشده باجناق دار شدیم و پرونده تنها باجناقی که میتونست یه روز با من فامیل بشه هم عید قربان بسته شد و من رسما باجناق دار شدم دوتا عروس داماد خیلی جوان 23 و 17ساله 

ایشالله خدا کمک کنه خوشبخت باشن

سلام در طول این هشت سال که از عمر این وبلاگ میگذره این چندمین باره که دارم بابت تاخیر در نوشتن از شما معذرت خواهی میکنم و شما هم قبول میکنید! پس ایندفعه هم روش!

بگذریم این روزها اونقدر که بیخود وبی جهت به هیچ کاری نمیرسم که خودم هم موندم چرا؟!! و هیچ جوابی براش پیدا نمیکنم!! 

بدون هیچ علتی و واقعا بدون اینکه سرم خیلی شلوغ باشه به هیچ کاری نمیرسم!

بابت این موضوع اول از همه از جناب داداشی مدیر مهربون و متشخصم معذرت خواهی میکنم و. بعد از بقیه و شما دوستان 

نکته دوم اینکه برنامه" معمولی نیست" که تنها برنامه من در شبکه جوان بود همراه با پایان کنداکتور در 11مهرماه به همراه تعداد زیاد دیگه ایی برنامه تموم میشه برنامه ایی که طرحش با دوستانم بود و در عمر 4ساله خودش یک ونیم سال اخر با سردبیری و این اواخر با سردبیری و تهیه کننندگی خودم پخش میشد 

برنامه ایی که به خصوص در زمان زنده بودنش بسیار دوستش میداشتم و متاسفانه تولیدی شد و متاسفانه از استفاده از بعضی کارشناسان محروم شد

احتمالا در جدول پخش جدید شبکه برنامه ای در ساعت 11شب تا 11/30شب داشته باشم

خدا به همراهتون  وقول میدم کامنتهاتون رو زودتر جواب بدم

1-این روزها یه سوالی خیلی فکرم رو به خودش مشغول کرده بخصوص از ساعت 5یا 6به بعد سوالی که دیروز با همسرم هم مطرح کردم در حالیکه تشنگی گرسنگی و خستگی کار روزانه امانم رو بریده بود :واقعا ما باید الان از این تشنگی و گرسنگی چی بفهمیم!!؟
یه چیزی در درونم میگه ماجرا خیلی عمیقتر و متعالی تر از اون چیزهایی که میشنویم باید باشه!!
2-یکی از بیلبوردهای شهرداری در مورد رمضان رو دیروز دیدم و به دلم نشست(البته اصلا منظورم ربط دادنش به مورد اول نیست) واحساس خوبی بهم دست داد:
به فدای لب عطشان حسین

اولین ذکر پس از افطار است

پیوست: ضمن تشکر از همه رفقا امسال برنامه سحر رو دوستان دیگه ایی تهیه و پخش میکنن و من نقشی ندارم!! ارادتمند همه